ömür takviminden günbegün eksilirken günler nasýlda üþütür beni sonbahar rüzgarlarý bana göz kýrparken þehrin sarý ýþýklarý yokluðunda mateme bürünür siyah geceler
hüzün bulutlarý kuþatýrken tüm benliðimi masum yüreðim bir iç çeker derinden hasretin dayanýlmaz olur kül rengi göðün içi boþalýr birden
ürkek gözlerim gezinirken yaralý bir küheylan gibi aklýma beni sana tutsak eden gözlerin gelir aklým baþýmdan gider sensiz gecelerde deli gönlüm pare pare olur,gecenin sessizliðine gömülür
her gece bir yolculuk baþlar içimde girift bir yalnýzlýðýn aðýrlýðý çökünce üzerime usulca sokulurum sessizliðime fersiz gözlerim kapanýr,kendimden geçerim
düþerim yalnýzlýðýmýn gayya çukuruna ýssýz kuytularda þafak sökene kadar kýmýltýsýz derin bir tefekküre dalar ben sessizliði dinlerim,sessizlik de beni
yalnýzlýðým karýþýnca karanlýða müphem bir can sýkýntý peydahlanýr bir ukde filizlenir içimde kýrýlgan bir çocuk gibi
yüreðimin patika sokaklarýnda gecede hüzün kol gezerken dalgalarýn kucaðýnda boðulur hýrçýn deniz gecenin en kuytusunda
ayrýlýk yaðmurlarý yaðarken zemheri kýþýnda tam ortadan çatlar yorgun yüreðim dilimde dolaþýr bir hüzün terennümü ufkumda kýzýla boyanýr göðün mavisi
tükenen umutlarým sürüklerken beni derin kedere yüce bir dað gizlenir sýrtýmdaki küfede faili meçhul bir cinayete kurban giderken hayallerim ruhum nasýlda aðlar,inleyen bir kemanýn eþliðinde
AYLA CERMEN TÜFEKÇÝ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ay.ışığı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.