Be’yaz, alabildiðince hüznü s’aklamalý ceplerinde, avuç avuç. siy’ah, gün’aha uzanan ilahi bir el, Tanrý hiç yokmuþ gibi Tanrý buyruðu bu, þizofrenik bir sanrý... Þeytana uy, diyor bir ses! Siyah, daha temiz karanlýkta Belli etmez seni, ele/vermez aydýnlýða Karanlýk, an deðil, Zaman beyaz ten deðil bekleyiþ mavi, Kuþ kafesi uçabildiðince tutsak, Gece olabildiðince özgür, Güneþ, doðabildiðince... Yalnýzlýk bakabildiðince renkli Ölüm, susabildiðince! Düþ kalkabildiðince yürü! daha siyah, karanlýk düþüncelerde. Sadist, sen deðil, hayat! daralýr zaman, süre dolunca beklen an ölüm kapýda, çalmadan ses ver yaþýyor musun?
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yusuf emrem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.