Bir uzak ülke

.
bana kaybettiðim tüm o zamanlarý getirdin
bir kasenin içinde avuçlarýnda hem de
yaþamak güzeldi, ben gözlerindeki uçurumu seçtim
dinmeyen bir yangýndaydý þehir
ýsýtmaya sokulduk birbirimizi, dilimizi unuttuk
alt yazýsý vardý artýk gitmelerin

kestane akþamlarýn bitimsiz tadý aklýmda
parmaklarým dikiþ tutmuyor
kendimi kime iðnelesem
usulca söküyor saçlarýmý zaman

nereye gitsem,
seninle kollarým arasýnda bir uzak ülkedir özlemek
sesimi yaþlandýrýr

oysa bana hala çocuklardan bahsediyorlar
ekmeðe giderken ölen çocuklardan
dünya artýk nereni seveyim

yeniden diyorum yeniden kalkalým hadi ayaða
kimse düþürmemiþ olsun bizi
öfkenin gülleri kandan korksun, öyle sevelim ki
annelere hiç acý kalmasýn
her cinayet kendi bulsun katilini

sevgilim, sesimin duvarlarýnda bu küf kokusu
ne eski ne yeni þey beklemek seni
düþünürken, kuþlarý özlemek ve çocuklara þifa için
bir kez olsun gülebilmek
geleceði göstermeyen aynalara

.
Sosyal Medyada Paylaşın: