Yine üzerime düþen çiy tanesinin ýslaklýðý Uyandýrýyor beni ayaz bir kýþ sabahý, Isýtacakmýþ gibi gülümsüyor yine yalancý güneþ... Herþey iyi olacak diyor bu sabah. Ama ben yeni bir güne uyanmaktan Çok yeni bir hayata baþlýyorum bugün Ne kýrmaktan çekindiðim bir dostum, Ne de halime üzülecek ’bir’ kimsem var artýk... Gitmeliyim ya da... Gidiyorum! Kim’sesiz’liðimi de alýyorum yanýma, Hatiften diz boyuna gelen karlarýn bataklýðýnda izsizce yürüyordum. Taþlarý gözükmeyen takýlýp düþerim diye çekindiðim yokluðun sokaðýndan geçiyordum. Üzerimde geçirdiðim paltom bir de Kýrýk yüreðimle eþlik ediyordum Bir bir adýmladýðým yolunu... Göðün kirliliðini örten beyazlýðýn semasýnda.... Gitmeliyim! Bu þehirden, Gitmeliyim! Bu ufku kýrýk, dökük bir tarafý virane bataklýktan....
Sosyal Medyada Paylaşın:
SinemOzbayYasar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.