kalan öksüzlüðe gün aðarmasý kundaklýyor hüznü kýzýl çarþaf benim annem sapasaðlam oysa deprem öncesi göðe yükselen sessiz fýsýltýlarýn buðusu buhran
yaðmurun sesi mi kentin þakaðýna namlusunu dayayan bebelerimizi çaldýlar yürü baba yitik bir zamanýn elmacýk kemiðinden yaralara merhem deðil safran
uz dudaklarda okunan izbe ezgi inaçlarýmýzý yedi kocaman adamlar ben kýzýma hangi þarkýyý seslendireceðim madde ve mana düzlemlem eðrilerine baharlar eskizliyor katran
sularýn selahý iþbirlikçi tanrýlar geçiyor cuma öncesi kambur þehirler mi habercilerini gömdüðü kaldýrýmlara kutsanan veriyorum mavi uçurtmamý sana denizler tut karþýki daðlardan
.
Sosyal Medyada Paylaşın:
patagon Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.