çarşı uzak

egolarýmý pay ediyorum
evrenin hafýzasýndan silinmiþ bir kasabada
bakýrcýlar çarþýsýna



çelik kanatlý serçe yuvalarýna
hakkaniyetsiz savaþýmlarýn küflü isini yýkýyor
þakaklarýmdan kalay gözlü martýlar



- yine de dönüyor camdan aksýna toprak devran



ak kepenkli bir kemençenin
sisli týnýsýna sansürsüz
kara denizler geçiyor
gözlerinin poyraz yorgunu sularýndan
yüreklerinin hýrçýn takalarý heyamola
diyorlar hep bir aðýzdan
yalnýz atlýlarýn zamaný yetim býraktýðý
tuna sazlýklarýndan



istavrit kokulu adamlar
okyanuslarýn þarkýsýný söylüyor
marþlarýyla kutsayan köleler
son ölümlü tanrýlarýn tezgahlarýný
imbatlar takýlan aðlara
lir düþüncenin su bereketi avuçlarýndan



küflü mavzerlerin son uðultularý
esmer yanlarýmý ellerimle
topraða verdiðim mor daðlar
hýdrelleze ne kaldý ki üþüme artýk yeter
erguvanlarýn özsuyuna sýðýnan bahar



zamanýn örsünde akkor ateþe yeniden þekil veriliyor
çocuk yüzlü demircilerin alýnlarýndan akan
kadim ter damlalar kadar


Sosyal Medyada Paylaşın: