BEN IŞIKLARI SÖNÜK BİR EVİN KAPISINI HİÇ AÇMADIM Kİ!...

sen gözden kayboluncaya kadarmýþ bu þehrin güzelliði
kararlý bir ayrýlýða gittin diye
nefret ediyorum bu gardan, bu otobüslerden...
bu hüzün sýmsýcakken
aþka ilk kez yenilmiþken
nasýl giderim sobasý sönmüþ evimize?
ben ýþýklarý sönük bir evin kapýsýný hiç açmadým ki!
‘‘ve insan ayrýlýrken de büyük olur...‘‘ diyecek kadar
cesaretli olmadým hiç...

gözyaþlarýmý içime akýtýp
kabullenmeden önce yokluðunu direniyorum
sen geceyi geçerken baþýný cama yaslayýp
bir kar fýrtýnasýný seyrediyorsun
beyaz bir hüzün üþütüyor seni
hýrkana dolanýyorsun...
beni hatýrlýyorsun, sevinçlerimizi
kavgalarýmýzý da...
gözündeki yaþýna uymayan
bir gülüþ sarýyor yüzünü
otobüs camýndaki görüntünü görüp irkiliyorsun
bana bavulunu bile taþýtmadýðýn yolculuðuna
yeniden baþlýyorsun...
dinlediðin radyo
ayrilik þarkýlarýni kesip
‘‘kar yaðýþý ülkeyi felç etti‘‘ diye abartýrken
yalnýzlýðýna bir bensizlik taþýyorsun...

sen beni düþünmeyi suç sayarken
ben içimde açtýðýn uçuruma düþmeden önce
seni biriktiriyorum...
tenimde parmak izlerin, kokun...
þimdi pusuya yatmýþ bir kederin
beni yalnýz yakalamak için öfkelendiðini biliyorum
o yüzden kalabalýklaþýyorum
düþmeden dostlarýma tutunuyorum...
biliyorlar sensizliðimi
sebebi belli bir yangýnda yanacaðýmýn telaþýndalar...
en teselli veren cümleleri kuruyorlar
ve içlerinden biri unuttum diyor giden aþkýný
(sarýlýrken yeni sevgilisinin beline
eski sevgilisine sarýlýr gibi)
ama sen sýradan bir alýþkanlýk deðildin ki!
biraz sonra herkes iki kiþilik dünyalarýna dönünce
ben nasýl taþýrým beni ve omuzlarýmdaki yitik sevdayý?
nefesini yüzümde duymadan gelir mi uykular?
sabah olur mu?
sen olur musun bir daha?...

iþte herkes gitti...
yüzümde kalan son gülümseme de yalan oldu sonunda
korkuya benzer duygularla tanýdým aþkýn ikinci yüzünü
ayrýlýðýn þiirine hiç dokunmamýþtým
her þey seninle baþladýðýndan
güzelliklerin bile adýný koymamýþtým
hiç bir yasa seni benden koparamayacakken
þimdi nasýl yaþarým sensiz?...
ben ýþýklarý sönük bir evin kapýsýný hiç açmadým ki!...
‘‘ve senden ayrýlmakta güzeldir...‘‘ diyecek kadar
kahraman olmadým hiç...

Ertan Akyüz
Sosyal Medyada Paylaşın: