MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

Yaşlı Adam
Gürsel İLERİ

Yaşlı Adam



Zaman su gibi akýyor
Ne çabuk geçiyor Yýllar
Bu aðarmýþ saçlar
Titreyen eller
Yorgun gözler benim mi?
Ben
Ben miyim bu aynadaki adam
Sonbaharýný yaþayan
Bu yaþlý adam ben miyim?
Beynim bana garip oyunlar oynuyor
Yoksa bunamak dedikleri bu mu?
Ya o malum sona yaklaþmanýn habercisi
Bu sonu gelmeyen yorgunluk mu?
Ne garip oysa içimde hala özlemler
Tazeliðini yitirmeyen bir þeyler var

Bir zamanlar bükülmeyen bu bilek
Þimdi birkaç kaþýk çorbayý içerken
Þu titreyen el mi, üstüme dökerek
Ya bu yorgun yürek
Durmak için gün sayýyor iç çekerek
Yýllar böyle mi geçermiþ
Ýnsaný bu hale getirerek

Herkes gitti bir bir
Bana yabancý oldu doðup, büyüdüðüm bu þehir
Þu yaþlýlýk ne acayip þey
Daha akþam ne yediðimi unutuyorum da
Hala hatýrýmda ilkokulda ezberlediðim þiir
Ölüp gidenler gözümün önünde, aklýmda da
Yaþayanlarý artýk tanýyamýyorum
Aklým bana garip oyunlar oynuyor
Bunamak dedikleri bu olsa gerek, öyle sanýyorum

Ne berbat þey bu ihtiyarlýk
Sesim yorgun, sesim kýrýk
Kiminle dertleþeyim ki, gitsin içimden bu darlýk
Ömür daðýný týrmandým, durduðum yer doruk
Yaþ doksaný aþtý
Kim dinler seni moruk
Ne zor þey þu yaþlýlýk
Ne kötü þey
Yaþlýlýkta yalnýzlýk

Ah! Hayat arkadaþým
Biz seninle kýrk bir yýl bir yastýða baþ koyduk
Sanmasýnlar birbirimize doyduk
Ölüm alýp gitmeseydi seni
Biliyorum
Sen böyle bir baþýma asla býrakmazdýn beni

Ýki oðul býraktýn bana, Bedirhan ve Cemal’i
Þimdi ikisi de yok yanýmda
Biliyorsun
Cemal daha çocukluðundan aðýr baþlýydý
Efendiydi
O beni hiç kýrmadý, üzmedi
Ama bütün iyiler gibi ömrü uzun sürmedi
Bana evlat acýsýný tattýrýp
Senin yanýna gitti
Bedirhan’ý biliyorsun, anlatmama gerek var mý?
Tamam, evladýmýz ama kýzma bana caným
Bedirhan tam bir itti
Hani diyorlar ya
Beþ parmaðýn beþi bir olmazmýþ
Bütün kötü huylar onda toplanmýþ
Kumar, içki, kadýn
Adý batsýn böyle evladýn
En sonunda da sürtüðün biri ile kaçtý
Hani o melek gibi gelinimizi yüzüstü býraktý
O güzelim yuvasýný daðýttý, yýktý
Ve annesi
Selin’imiz, küçük prensesimizi de aldý
Memleketine, baba ocaðýna döndü
Yýllar geçti
Büyümüþ, genç kýz olmuþtur þimdi Selin
Canýmýz, kanýmýz þimdi hangi köþesinde yaban elin
Görse þimdi tanýmaz bile belki beni
Tanýmaz öz dedesini
Yýllar oldu Bedirhan aramadý, sormadý
Kapadým artýk onun defterini

Ne berbat þey þu yaþlýlýk
Beynim garip oyunlar oynuyor bana
Hep anýlara dalýyor
Unutuyorum hangi yýlda
Hangi ayda, hangi gündeyiz

Bazen þu bastona dayanýp gezmeye çýkýyorum
Zaten dayanacak baþka kimsem de kalmadý
Sonra saatlerce bir bankta oturuyorum
Biri geçiyor yoldan
Cemal’e benzetiyorum
Cemal sanýyorum
Tam seslenmek üzereyken aklýmý son anda toparlýyorum
Hep unutuyorum
Hep unutuyorum Cemal’in öldüðünü
Beynim bana garip oyunlar oynuyor
Bunamak dedikleri bu olsa gerek
Nasýl da aldanýyor insanlar
Bir gün yolun sonuna gelmeyeceklerini zannederek


Ne zor þey þu yaþlýlýk
Bu titreyen ellere bir daha gelmez derman
Saçýmýn siyahýný, yüreðimin ýþýðýný
Tüm sevdiklerimi aldý gitti zaman
Ve iþte geldi hazan
Döküldü tüm yapraklarý
Ömür denen aðacýn


Artýk daha ötesi yok biliyorum
Ben bu aðaçtaki
Sararmýþ, kurumuþ son yapraðým
Azrail’in týrpanýný
Rüzgârýn son fýsýltýsýný bekliyorum...

Gürsel ÝLERÝ

Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.