EY GÖNÜL!

Gevrek olur, kýrýlýr da düþersin
Çürük dala, ayak basma ey gönül!
Yâr sayma kendine, O’ndan gayrisin
El ipine, gönül asma ey gönül!

Bile bile nolur, haramý tatma
Haksýzýn, zâlimin; elinden tutma
Ne olursun, “kul” olduðun unutma
Sen kendi kendini, kasma ey gönül!

Ýlgi, bilgi, sevgi; îmanla dol da
Hiç gözün olmasýn, ne saðda, solda
Seher vakti esen, bir meltem ol da
Deli poyraz gibi, esme ey gönül!

Yaklaþ düþmanýnýn, yanýna kadar
Sen akýt son damla, kanýna kadar
Boyun eðme diren, sonuna kadar
Zoru görür görmez, fýsma ey gönül!

Yetimin, mazlûmun; âhýný alma!
Zevke, eðlenceye; sakýn ha dalma
Zâlimin zulmüne, seyirci kalma
Hakký haykýr susma, susma ey gönül…!

30/12/’18
Hanifi KARA

Sosyal Medyada Paylaşın: