ah benim kalbine kurduðum k’ömür sobam
bacasý tüten aþk hanem
ocaðým
hem köþemsin benim
hem bucaðým
yere serdiðin kilimde huzur bulduðum
baðdaþ kurup sohbetine daldýðým
muhibbem
demim
bir acý kahvenle aþka geliþim
sen ki muhaciri olduðum gözlerinde yurt diye sýðýndýðým
derdim
devam
göðsünde dinecek bu amansýz kavgam
ben ki göç yorgunu
ben ki yol geçmeyen bir hanýn izbe köþesinde
vaktiyle unutulmuþ mermer soðuðu
gözlerim sönmüþ
bakýþlarým buðulu
dudaðýmda eskiden kalma rüzgar hikayesi
avuçlarým ter
tutarken ellerine
sönmesin kalbine kurduðum k’ömür sobam
sen ki güneþim
sen ki g’ecem
çok üþüdüm
ýsýt beni..