Yalnız Dağlar Hey!
Bir türkü tutturmuþ yel, avaz avaz,
Sarmýþ her yanýný, tam kuru ayaz,
Gözleri dumanlý, saçlar bembeyaz,
Kara günde yalnýz kalan daðlar hey!
Hep kekikli koylar karlarla dolmuþ,
O aþýlmaz yarlar düpedüz olmuþ,
Kasnak meþeleri sanki kaybolmuþ,
Kara günde yalnýz kalan daðlar hey!
Giymeden sýrtýna ak kepeneði,
Kuþlar, kelebekler, hem kýrçiçeði,
Terketmiþ, gitmiþler; iþin gerçeði,
Kara günde yalnýz kalan daðlar hey!
Erir zerre zerre, harcanmýþ zaman,
Giden gelmez amma diliyor aman,
Hicranda, hüzünde yanýyor yaman,
Kara günde yalnýz kalan daðlar hey!
Baðrýnda sedirler çadýr kurmuyor,
Yazýn gölgelenen hatýr sormuyor,
Þen keklik naðmeleri ruhu sarmýyor,
Kara günde yalnýz kalan daðlar hey!
Dil bilmez uykuda, kabus görüyor,
Esen rüzgârlardan haber soruyor,
Baþýnda hep kýþ var kafa yoruyor,
Kara günde yalnýz kalan daðlar hey!
Özcan Ýþler
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.