Acý versen, çeksem çile,
Dünyam olur cennet benim.
Senin için düþsem dile,
Yâr, canýma minnet benim!.
Bir anlýk yüzünü görsem,
Uzak deðil, yakýn dursam,
Sözünle, gözünle vursan,
Yâr, canýma minnet benim!.
Coþmuþ yürek, gelir dile,
Seven aþka katmaz hile,
Derdinle dertlenmek bile,
Yar, canýma minnet benim!.
Deli gönlüm cenderende,
Ýster, boð öldür derende,
Yanýnda camým verende,
Yâr, canýma minnet benim!.
Sonbaharda yeller yorsun,
Bitmek bilmez yollar yorsun,
Boz bulanýk seller yorsun,
Yâr, canýma minnet benim!.
Düþkünüm, hoþ düþlemesi
Gerçek, düþün beslemesi
Gülün, bülbül taþlamasý,
Yâr, canýma minnet benim!.
1976-Yalvaç
Özcan Ýþler
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.