Karanlığın Düğümü

Bir yalnýzlýk boðuyor karanlýkta düðümü
Yüzümün geçmiþinde tüm çizgiler çilekeþ.
Gece bile bilmiyor susunca öldüðümü
Gençliðime sýrdaþtýr baðrýmda yanan ateþ.

Hüzün ansýzýn gelip hayalleri kýrýyor
Öfkemi bilemiþim merhamet baþucumda.
Kirpiðin yamacýnda gözyaþým hýçkýrýyor
Düþleri asýyorum dualar avucumda.

Yokuþlar diziliyor önüme sýra sýra
Þu çile yumaðýnda kýrýldý bak kanadým.
Yorgun yýllarým tek tek dökülüyor hasýra
Hicranla aðýt yakýp içten içe kanadým.

Kararan bulutlardan yaðmur süzüldüðü an
Parçalanan fanustan daðýlýr duygularým.
Ayrýlýðýn rengini göklere çizer kervan
Sabrým acýyla yoldaþ tükendi uykularým.

Mazinin eteðinde dünler güne yabancý
Eskiyen kapýlarýn sürgüsü pas tutuyor.
Ben seyyahým diyorum boþa bekliyor hancý
Zaman her bir acýyý öðüterek yutuyor.

Bakracýndan su sýzar çatlamýþ topraklara
Ömrüme teyelledim ecelin nakýþýný.
Kýþ aðýrdan oturur saçýmdaki aklara
Ýhtiyar sokaklarda soldurdum bakýþýný.
22.12.2018
Rasim YILMAZ


Sosyal Medyada Paylaşın: