Göçler oldu hayatýmýn mihenk taþý Bir kamyona yükledik eþyalarý Sondurak KIRIKKALE*Baðlarbaþý Ýndik ki Baðlarbaþý, bir daðbaþý Varsýn olsundu Artýk þehirliydik Þehirli olmuþtuk Ailece birgöz odayý doldurduk Biliyordum, çocuk olduðumu Ama bilemedim Bu evin Apartman deðil, Gecekondu olduðunu. Sabahlarý uyanýrdým gecekonduda Yaðmur damlalarýyla Tabak çanak serilmiþ ortalýða Hani derler ya!, Fakirin Gecekondusu gibi akar ya!
Odanýn yüzü de içi de soðuktu Babam sabah erken kalkardý Sýcacýk olurdu babamýn yataðý Ayaklarým öyle ýsýnýrdý Babamýn yataðýnda…
Birgün Kara önlük giydirdiler • Okula git. dediler Okul uzaktý Yollarý hep çamurluydu Ayaðýmda Soðuk kuyu. Hep üþürdüm yalnýzdým Ne okula nede hayata Nede Gecekonduya Bir türlü ýsýnamadým...
Bir yaz tatili çoban Bir baþka yaz simitçi Bir baþka yaz iþçi Yaþanmayan çocukluðum KIRIKKALE de geçti...
Okumalýydým okudum Sýnýflarý doldurdum.
Ortaokul sýralarýnda Daha onüç yaþýnda Bir güzel kýza aþýk oldum. O yaþta hissettim, Bu dertli, tatlý iþi Karþýlýksýz sevgiyi Gizli gizli iç çekiþi! Ne elini tuttum, Ne ‘’seviyorum’’ dedim Adý *ÝKBAL *di Sevdiðimi hiç bilmedi.. . Elbet kimsesiz deðildim Ama yalnýzdým, Bu yüzden yalnýzlýðý sevdim. Þiiri sevdim Sevilmeden sevmeyi sevdim….
Bir ailem vardý, Bana hem yakýn, Hem uzak ailem...
Düþünürdümde , Hep böylemiydi hayat Belki böyle deðildi. Yazýkki zaman akýp gitti...
Birgün, Yeniden GÖÇ baþladý Her göç olduðunda GÖÇTÜM... ... 30/09/01 Ferhat SEMÝZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
ferse Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.