Es

Kalabalýklarda daha çok kayboluyorum...
Bulmak için bir þey lazým, kendimi.
Bulmam için bir þey lazým kendime.

Kalabalýklarda kesiliyor nefesim!
Sanki son soluðummuþ gibi her an,
Tek nefeslik hakkýmla yaþýyor gibiyim!
Tek sýkýmlýk, tek nefeslik caným kaldý yollarda.

Þimdi her geçen saat hezeyan benim için.
Þimdi yaþamak tek baþýna yollarda...
Þimdi her saniye daha çok ölüyorum...
Þimdi yaþamak, takatsiz yokuþlarda...

Þimdi yok olmak bir nebze; nefes almak.
Þimdi; ruhum ölmüþ yaþayan bedenimde,
Sonu gelmez yaþamamýn bu þekilde,
Yaþamak; bir nebze yok olmak iþte.

Ve sýnýrsýz ve sýnýrlý yaþamak.
Ve soluksuz, aldýðým her nefes þimdi.
Ruhum susmuþ bir köþede , yalnýz baþýna.
Erken ölüm bekliyor ruhum...
Öteki dünyayý hesap edecek mecali de kalmamýþ üstelik...

Þimdi ben...
Bir þey almadan gidiyorum bu hayattan.
Þimdi tek yüküm bedenimde...
Þimdi ruhuma, bir ölüm beðeniyorum.

Artýk kendimle bile konuþmuyor çaresizliðim.
Bütün çaresizliðime bir es vereceðim...
Sosyal Medyada Paylaşın: