Doðup büyüdüðüm köyüm,
Dün yine aklýma düþtü.
Kalmadý köyde büyüðüm,
Yolum Yaylacýða düþtü.
Yýllardýr köyden ýraktým,
Köyümü garip býraktým,
Uzaktan sessizce baktým,
Yolum Yaylacýða düþtü.
Harmanlýktan köye girdim,
Gördüðüme selam verdim,
Tanýnmadým, arttý derdim,
Yolum Yaylacýða düþtü.
Beni yabancý sandýlar,
Anlatýnca inandýlar,
Soðuk bir ayran sundular,
Yolum Yaylacýða düþtü.
Eðilmiþ küreðin sapý,
Viran olmuþ eski yapý,
Ne cam kalmýþ, ne de kapý,
Yolum Yaylacýða düþtü.
Pýnar yerinde duruyor,
Eski söðütler kuruyor,
Tanýyan hatýr soruyor,
Yolum Yaylacýða düþtü.
Mezarlýða doðru gittim,
Mevtalara dua ettim,
Bende bu köye aittim,
Yolum Yaylacýða düþtü.
Havasý ve suyu hoþtu,
Tarlalarýn çoðu boþtu,
Bir an geldi gönlüm coþtu,
Yolum Yaylacýða düþtü.
Sabri Koca
*Yaylacýk: Sivas’ýn Gürün ilçesine baðlý bir köy