Þu dünya üzerinde müebbete mahkûmum, Ümit veren olsa da; beratým görünmüyor. Karanlýklar içinde cýlýzca yanan mumum, Aynaya bakýyorum, suretim görünmüyor.
Þahitler dinlenmiyor, savunmam okunmuyor, Huzur geçip gidiyor, hücreme hiç konmuyor, Dýþardan esen rüzgâr saçýma dokunmuyor, Hayatýmý yýkanlar ölmüyor, sürünmüyor.
Yarým kalan hayalim çektikçe sökülüyor, Çelikleþen iradem tel gibi bükülüyor, Yüzlerdeki maskeler yerlere dökülüyor, Aslýnda kurt olanlar, postlara bürünmüyor.
Aradým bulamadým dürüstlüðü, vefayý, Çilesini çok çektim, süremedim sefayý, Ben yorgunum dedikçe yüklediler cefayý, Dost görünen herkesin ardýndan yürünmüyor.
Ýster karþýsýnda dur, ister önünde eðil, Her gülene güvenme, fazla da etme meyil, Bu dünyayý terk etmek elbette kolay deðil, Topraða karýþmakla, kolayca çürünmüyor.
Sabri Koca
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabri Koca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.