BÂDEM GÖZLERİ
Ne de güzel uymuþ, o güzel yüze
Rengi zeytin, þekli bâdem gözleri.
Konuþtukça; o güzelim aðzýndan
Tane tane, dökülüyor sözleri.
Elimde deðil ki, eliyle oðdu
Attý girdâbýna, aþk ile boðdu
Gece karanlýkta, içime doðdu
Andýrýyor, dolunayý yüzleri.
Ne söylese; edebiyle, arýyla
Ömrünü geçirmiþ, bin bir acýyla
Bedene yansýyan, tavýrlarýyla
Hem cinsine, benzemiyor nazlarý.
Onu zannedersin, baþka diyarlý
Ýnce ruhlu, hem de pek çok duyarlý
Bestesi, güftesi; tamda ayarlý
Rûhumu okþuyor, çalan sazlarý.
Buna dayanamaz, inan ki her can
Görünce kaynadý, damardaki kan
Birden bire çarptý, ilk gördüðüm an
Özüm ile, örtüþüyor özleri…
14/12/’18
Hanifi KARA
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.