Yürü Hak’kýn yolunda, yardýmý ondan iste.
Dünyaya bel baðlama, can emanet kafeste.
Doðruluðu ararsan, önce kalbine bir sor.
Orada bulamazsan; ahrette de iþin zor.
Rabbin seni gözetir, kalbini dahi bilir.
Tövbe ile cilala, akýp gitsin bütün kir.
Seni yoktan var eden, þah damarýndan yakýn.
Nedendir bu uzaklýk, niçindir bu firakýn?
Baþkasýna bakarak çizme kendi yolunu.
Rabbine sýðýnýrsan, O býrakmaz kulunu.
Kalbi körelmiþleri kendi haline býrak.
Müminlere yakýn ol, münafýklardan ýrak.
Mazlumlara yoldaþ ol, zalimlerden uzaklaþ.
Eðer af umuyorsan; Rabbine doðru yaklaþ.
Çaresiz kalanlarýn ortak ol dertlerine.
Yüz çevirme kimseden, bakýp suretlerine.
Halka yakýn olmayan Hak’ka yakýn olamaz.
Kibrine tutsak olan asla huzur bulamaz.
Hepsi gelip geçici; ne mal kalýr, ne para.
Mevki, makam emanet; baki olaný ara.
Sabri Koca
*firak: ayrýlýk