Dilim lal oldu
Dudaklarýma ket vurdum
Kulaklarýmý týkayýp
Gözlerime mil çektim.
Yalnýzlýðým öylesine sessizdi ki
Araftayým, isyanlarým diz boyu
Kafamda bin bir türlü soru
Hiçbirinin cevabý yok
Yalnýzlýðým sustu
Ben avaz avaz haykýrdým…
*
Elim kolum baðlý çaresi yok
Umutlarým firarda
Yýkýlmaz dediðim duvarlar yýkýldý
Benliðimin üzerine
Enkaz altýnda kaldým
Daralýyorum nefes alamam
Acýlarým tavan yaptý
Son bir gayretle çektim nefesimi içime
Yeniden yandý yüreðim
Anlatmaya çalýþtým.
Gecenin en siyahýnda sensizliði yalnýzlýðýma…
*
Zifiri gecenin en yaralayýcý sessizliðinde
Hayallerime aðladým.
Yorgun gözlerimden
Damla damla kanlý yaþlar süzüldü
Karanlýðýn bin bir parça enkazýnda gezinirken
Paramparça olmuþ yüreðimi gördüm.
O da son nefesini veriyordu
Soðukluðu sarmýþtý ölümün
Kývranýyordu çaresizlikten
Ellerimi uzattým, tutamadým…
*
Bir adým, bir adým daha attým
Benden çok öndeydi yetiþemedim.
O lanet olasý geceye tekrar döndüm
Bu sefer susmadým, susamadým
Konuþtum, avaz avaz haykýrdým
Sesim yankýlandý
Ben konuþtum
Ben dinledim
Yalnýzlýðým
Yine suskundu…
Mustafa KARAAHMETOÐLU
14.11.2018