Biliyor musun Þiraze Herkesin umutlarý Çiçek açarken Benim umutlarým prangalýydý Sana tutsaktý En ücra zýndanlarýnda aþkýn Nemli duvar Soðuk hava Ve de sessizlik hakimdi Arada bir Demir parmaklýk Ve Zincir sesleri bölüyordu Hayallerimi Çürümeye yüz tutmuþ Bir sevdanýn Zehirleyen kokusu Sararken tüm bedenimi Sen Kahkahalar atýyordun Kim bilir, belki de Nedenini bilmediðim, bilemediðim
Dünya, ay dönüyor, devran durmakta Þu feleðin kastý, bana mý bilmem Kararan bahtým da, soldan vurmakta Bana getirttiði, gýna mý bilmem
Sabýr taþý çatlamýyor, nedendir Akýp giden, zaman, ömür, bedendir Þiraze de, bana cefa, edendir Ýsyaným her zaman, an’a mý bilmem
Þu gönül denilen, garip bir kuþmuþ Hasretlik çekenin, gözleri yaþmýþ Kanadý kýrýlmýþ, sulara düþmüþ Gölüm de çýrpýnan, suna mý bilmem
Aðustos ayýnda, yaðýyorken kar Sevdim seni gülüm, edemem inkar Bir çift kara gözün, hapsindeyim yâr Ateþ te kavrulan, sine mi bilmem
Lüzumsuz yâr diye, birini över Vuslata ermeme, yok ki bir yaver Her gönül mutlaka, birini sever Þiraze de bana, rana mý bilmem
Þu sýra daðlarýn Baþý bulutlu Daðýlmalý renk kara’ya Dönmeden Haykýrsam o daðda Yankýlanýr ses Hasretten, özlemden alamam Nefes Ne bülbül sesi var Ne de bir canlý Su þakýr sadece derelerin de Ayaz yalar cemalini Hoyratca Dalar gider Uzaklara gözlerin Yine yalnýzlýktýr Bedeni saran Taþ inler, dað inler Çok çok derinden Bölünür yüreðin orta yerinden
Ah bu daðlar, yüce daðlar aðlaþýr Deresinde, göz yaþlarý çaðlaþýr Bu Lüzümsuz, sazý ile söyleþir *** Çeken bilir, ayrýlýðýn, hasýný *** Hele dinle, sevdalýnýn, yasýný
Dile geldi gönül Aþk dile geldi Ben sevdim dedikçe Dert dile geldi
Sadýk DAÐDEVÝREN Aþýk LÜZUMSUZ
RANA: Güzel, göze hoþ görünen YAVER: Yardýmcý
Sosyal Medyada Paylaşın:
ASIKLUZUMSUZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.