sargý bezleriyle sarýlan yara gibi kabuksuzum bedevileri gömüyorum içimin kum firtýnalarýna fondotenliyorum gözaltý morluklarýný hatýralarýn doruklara çýkýyor kahkahalarý annemin göz göze koþuyoruz tuzlu sulara gülüyoruz ve gülmek bazen þifresidir aðlamanýn
yüzü terli pencere önünde sarm’aþýklar bilirim yüksek sesle seviþen sessiz aðlar dilsiz yosunlar birikti kirpiklerimde döþek sevdalarý sobada ýsýnan su banyolarý çatýdan sarkan buz saçaklarý geliyor aklýmýza gülüyoruz ve gülmek bazen intiharýn milli marþý
kaneviçe mavisiydi odamýn tavaný ütüsü bozulmuþ çarþaflara sarýlýp yürümek sancýlý sabahlara dört duvar bir pencere bir kilit bir menteþe sesi bir kapý kaburgamýn altýna süpürüyorum ömrümü çatýsýz ev kapýsýz sokak köksüz aðaç ve ayaksýz masalar geliyor aklýmýza gülüyoruz ve gülmek bazen bir idam mahkumunun son küfrü
..
Sosyal Medyada Paylaşın:
Feyza Can Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.