Ölen umutlarıma hasretim..

Ayrýlsak ölürüz "biz" diyordunya.
Ayrýldýk ve sadece ben’deki "sen" öldü...
Ardýndan belki karalar baðlar yaslarýný tutardým.
Ýhanetini semer misali sýrtýmda taþýmasaydým..
Aþk’ýn bile hatýrý kalmamýþtý O vefasýz yüreðinde..
O kadar mutluluktan uzak kalmýþsýnki,,
Kalbinin karasý gözlerine vurmuþ.
Oysa ne umutlar ekmiþtik
Aþýmýza tuz
Evimize huzur ve mutluluk katacaktý.
Rengarenk gökkuþaðý açacaktý yuvamýzda,,
Çocuklarýn yüzünü mutluluktan güldüren..
Üþümüþ ufak bedenlerini ýsýtan..
Sen’se acýmadan yeþermeden koparýp soldurdun yalanlarýnla..

Biliyorum

Artýk ne o gökkuþaðý açacak,,
nede umutlarým yeþerecek..
Kimsesiz çocuklar gibiyim artýk,,
Yalnýz ve üþüyorum....
Onlar gökkuþaðýna
Bense Sana deðilde ölen Umutlarýma hasretim...

~Can Kenarým~
Sosyal Medyada Paylaşın: