Gece...

Gecenin karanlýðýna kör düþler asarým gelipte geceme sen doðmazsan gün’eþim.
Savrulur saçlarýn
Teninde bahar kokusu
Yel estikçe rüzgarda seni koklarým
Sormuyorum artýk papatyalara seviyormu diye
sevmeme ihtimalinden korkarým

Korkarým kaybetmekten
Korkarým beklemekten
Korkarým vuslatsýz sevmekten

Salýncakta sallanan bir çocuk mutluluðu yaþattýðýn
bir kelebeðin ömrü bir serçenin gözyaþý kadar
Gittin ya mirasýndýr artýk ölümden aðýr ayrýlýk
Demlerim acýlarýmý hüznünde gecenin

Gece Saðýr
Gece Matem
Gece Yas’lý

Þimdi gökkuþaðýnýn yedi rengi eksik
Eksik kaldý yeþili
mavisi eksik kaldý
gidiþinle tenimde can tanesi
Yanlýzlýðýn dibine vurdum
içtiðim kýzýlcýk þerbeti ben kan kustum
Artýk mevsim hazan
mevsim boran ben sevdalara küstüm
Her esen rüzgar her deðen yel ruhuma yeniden iþledi Seni
Yalýnayak düþlerimde arýyorum çölde Mecnun misali
Kaç defa astým kirpiklerinden Sensizliði

Sensizlik kýyamet
Sensizlik cehennem
Sensizlik ölüm

Korkuyorum sen yoksunya kýblesi þaþmýþ mevsimlerin
Her yer cehennem ateþi kavrulurken kýzýl toprak
Ben yine zamansýz Sensizliðe d’üþüyorum ve Sensizlikte ölümü yaþýyorum...

~Can Kenarým~
Sosyal Medyada Paylaşın: