Ýnsanoðlu çið süt emmiþ; kibir ile gezer gider
Þefkat yönü örselenmiþ; karýncayý ezer gider
Üryan gelir bu âleme, kafa tutar elâleme
Sanki dersin ki allame; kurallarý bozar gider
Taat bekler kýlavuzu, þaþar yönü bilmez uz’u
Kinle dolar kalp havuzu; isyan ile azar gider
Muhabbeti bilmez ayar, kem kelamý mübah sayar
Hakk’a aðyar, Ýblis’e yar; kulluðundan bezer gider
Benlik sarkar cübbesinden, günah akar heybesinden
Rücû eder tövbesinden; þerbetten þer süzer gider
El çekince özünden ar, dokunduðu yürek kanar
Kim ki ikaz eder, kýnar; garez güder, üzer gider
Mühlet verir Halýk kula, bekler doðru yolu bula
Gafil, gelir bu okula; þirke destan yazar gider.
Ýner birgün sis perdesi, mazi kokar asudesi
"Vah"la dolar son badesi; akýbeti sezer gider
Hadsiz ömür olur "bir an", damarlardan çekilir kan
"Son misafir" bilmez aman; mezarýný kazar gider!
Mecit AKTÜRK