Adýný zikredemediðim ESMER!
Söyleyemiyorum,
Çünkü söylememem gerekiyor…
Ama sessiz sedasýz
Kendi hâlimde seviyorum seni
Hatta
Senden bile gizliyorum…
’ESMER’’ diyorum sadece!
Koyu, deruni gözlerini
Dalgalý saçlarýnýn rengini
Fýrçamsý gür kirpiklerinin,
Her bir sýrasýnýn,
Kaçar telden meydana geldiðini,
Ve hangi vakitlerde kaþýna deðdiðini, söylemiyorum…
Çünkü söylememem gerekiyor…
Fakat
Gözlerinden gözlerime göz deðdiriyorum!
Huzurunda gönlüme baþ eðdiriyorum…
Ve…
Seni seviyorum…
‘’ESMER’’ diyorum sadece!
Boyunu, soyunu söylemiyorum!
Çünkü istemiyorum…
‘’Sen ve senin hayalin’’
‘’Bana yetiyor’’ diyorum
Ve…
Seni seviyorum…
‘’ESMER’’ diyorum sadece!
Hilâlî kaþlarýn göz üstünde duruþunu,
Yay misali gerilip
kirpiðinle
Kalbimden vuruþunu,
Gönlümün zembereðini aþkýna kuruþunu, söylemiyorum…
Çünkü anlarlar o zaman!
Beni anlamasýnlar istiyorum…
Savruk saçlarýnýn,
Ýpeksi dokusunu okþuyorum rüyalarýmda,
Bir de
Kavruk teninin kokusunu…
Ve…
Seni seviyorum…
‘’ESMER’’ diyorum sadece!
Beni deli eyleyen,
Hafif yukarý kývrýk üst;
Ona göre daha dolgun ve etli,
Gülkurusu renkli,
Alt dudaðýný, söylemiyorum…
Hatta
Hayalini kurmadan edemiyorum,
Seni öpmelerimin…
Ve
Seni seviyorum…
‘’ESMER’’ diyorum sadece!
Güldüðün zamanlarda kendini ele veren
Yanaklarýnýn her iki yanýnda da
Ayný anda beliren
Beni öldüren gamzelerini
Ve
Sað göz kuyruðundan düþerken,
Elmacýk kemiðine tutunmuþçasýna duran benini,
Ýnce belini,
Leylak kokan tenini,
Sen olma sebeplerimi, söylemiyorum daha…
Ama…
Ben Seni
Gerçekten
Çok seviyorum…
Ýskenderun, 26 Mart 1993
Ali Asafoðullarý