YALNIZLIĞIMIN EN HAZİN TARAFTARIYIM...

Hatýrþinas bir nidanýn en efendi elemiyim;
Kirli düþlerinse en uzak tanýðý;
Hicveden evrende saklý bir lekeyim belki
Hani iklimlerin merkezine oturmuþ bir güvercin
Az sonra öleceðini bilmeyen þiirimsi bir yalnýzlýk
Bir de içimde kalan binlerce ukdeden sýzan irini
Saðalttýðým göðün en üst katýnda
Yer kapmaya çalýþan bir düþ bekçisi aklýnca…

Aklýnýn sarkýtlarýnda serkeþ bir nida
Týpký dibi tutmuþ þiirin vefasýna âþýk hazanda
Saklý koyu renkli bir kuþ
Aþkýn elemine ömrü banan…

Kanayan yaralarýmda saklýyým;
Saklý sevdamda en muteber yenilgiyim.
Þafaðý atan göðün dahi gülümsemesini eksik etmediði
Yandan yana kayan bir tümceyim:
Varsa yoksa tek hece
Gülmeyi unutan âþýk dünlerin sus emri verdiði…

Hayta zaman; yanlý insan…
Demedim, demedim inan:
Sorularýmý lav ettim ve kendimi de mimledim:
Þiirin çatýsýnda akan bir su zerresiyim:
Ýçin için kanayan bir hutbenin nazarýnda
Allah’ýna ve aþkýna sadýk gölge benzeri fenerin
Iþýðýnda bir kör heceyim belki bakir bir acý
Hatta olmadý;
Tozu dumana katan bir hikâye
Saðýr Sultanýn bile haberdar olduðu
Yalnýzlýðýmýn en hazin taraftarýyým.

Kekremsi olsa bile hayat
Bir de dumura uðradýðým nasýl ki deðil yalan…
Ah etmediðim bir hezeyan;
Vah, demediðim biz mazlum;
Sev, dediðim bir emir aslýnda kendime muktedir olmak
En þaþalý özlemim
Devrik acýlarýmda yan gelip yattýðým mý sanýrsýn ki tüm derdim?

Þimdi birledim tümlerimi
Aslýnda hiçten geldim ulaþamadým bir türlü varlýða
Varlýk kadar kutsal olsa da hayat
Eseri deðil mi aþk yine insan iken kendine tutsak?
Þakýyan bir ezgiyim kendimce
Kendimi kendime sunduðum iç güveysinden hallice.

Ah, ahir zaman!
Ah, sevip de içinde düþtüðüm tufan…
Olsun da yanýlgým;
Yenilgim aþsa da boyumu;
Hizaya geldim iþte
Her yenik zaferimde ben þatafatlý bir yürek
Ýkbalinde sevginin;
Tutanaðým deðil mi ki þiir benzeri özlemlerim…

Yol yakýn ya da uzak;
Varsýn hayat bir sunum ya da tuzak;
Ben ki nifak sokmadan hayat
Elbet bulacaðým doðruyu;
Elbet pay edeceðim mutluluðu:
Yalandan kim ölmüþ ki azizim?
Mutlu olmaya ne hacet?
Sevmek deðil mi evrenin saklý þifresi?

Hatmedip bunca rüyayý belki kat edip
Hem sevgiyi hem cefayý…
Irak olsam da gözlerden
Vebali boynuma
Ne düþerse payýma þiirden…

Sosyal Medyada Paylaşın: