KIRKI ÇIKMADAN KALEMİN...

Örtük yýldýzlarýn naþýný ördüm ansýzýn
Aslýnda kundaklanan isimlerden çaldým
Ben bu þiirin çatýsýný
Bir de öðüttüðüme binaen,
Her nasýlsa öðrenemediðim dönüþlerin cefasý.

Islak kaldýrýmlarda yürümedim
Ne de olsa kaygan gönlümde
Bir su tanesiydim nemin izinde;
Þehrin izinde;
Yankýlarýn solduðu yamaçlarýnda gün bazlý gecenin.
Laneti sonlandýran bir sefa sürüyorum ben:
Cefamla bariz yenilgim
Dökülürken ellerimden
Þiir adýna düþtüðüm tuzaða yangýným
Ve tutsak elendiðim oyunlarda
Ben aslýnda bir düþ sahnesiyim.

Ýçinde yetim pervaneler;
Dýþýnda, solgun yakasýna güneþin
Þiir diye niyetlendiðim her iç çekiþi
Buðusunda yüreðin
Kayýp romanlarýn tiradýyým ben;
Âcizane düþtüðüm yollarda
Acziyetimi fýsýldayan yavru kumrularýn
Eþlik ettiði bir tohumum:
Ýçime ektiðim…

Kýzýl tonlarýnda gençlik düþlerimin
Soya çekim benim acým ve adým:
Ýçlendiðim kadar efkârýn
Bam telinde
Yetim bir diyezim ki
En muteber notayý basmalýyým
Tuþlarýna ölü piyanomun.

Çocukluðumun odalarýnda
Fink atan yapboz oyuncaklarýmýn
Arasýna sýzdýðým
Aslýnda sezdiðim her kötünün
Uzaðýndayým.
Anne gibi koruyucu yüreðim;
Evlat edindiðim þiirlerim
Ve pasaklý kalemin deli neferiyim
Ansýzýn tetiklenen üzüncüm
Basireti baðlanmýþken kelamýn
Kavuþtuðum coþkum…

Bir nidanýn uzantýsý;
Hayli yorgunluðun seyrüseferinde
Dumura uðrayan
Belki de kalýbýmý basamadýðým gel-geç duygularým.
Haydi, þafaðýn üstünü örtelim;
Haydi, sonlanmadan nefesim
Küçük mutluluklar konduralým.

Ziyafetine talebim evrenin
Kýrký çýkmadan kalemin
Ben yine esir düþtüðüm mukadderatým:
Ne mutlu bana ki;
Öldüðüm her seferin yanýlgýsýyým:
Þiir tadýnda mevsim;
Bense þiirin ta kendisi.

Sosyal Medyada Paylaşın: