Ölüm ne karda da acý, Ne zaman oldu ki tatlý! Kan aðlattý yürekleri, Baþladý tükenmez sancý… Bu haftanýn ilk günü, Ölüm sardý tüm sýnýfý. Gök kubbede bir sela, Ýlk ders inkýlâp, yazýlý…
Meyveli aðaçmýþ öðrenci, Bilgilerim uçtu gitti. Ölüm titretti bedeni, Yetmedi sarstý beynimi. Ölüm, ne biçim illettir! Çok oldu ki öðreneli…
Bir can gitti acý acý, Ölüm neden deðil tatlý! Gözler yaþlý, dolu dolu, Yürekler hepten sancýlý… Her taraf hüzün kokuyor, Öyle bir illet ki ölüm; Ne kadar feci aðrýsý… Ölüm neden deðil tatlý!
—Ne kadar da durgunsun. Ölüm geldi vurdu beni. Hocam anladý halimi, —Nen var, ne bu halin dedi. Þiir yazýyorum dedim, Ölümdüm, ölümsüzleþtim.
Ölüm zonkluyor beynimde, Azrail’miþ, hani nerde? Dediðime piþman oldum, Azrail’e laf kondurdum. Özür dilerim Azrail, Ben ki aciz, ben ki sefil! Can almak senin görevin, Boðun eðmektir ödevim.
Aðlamak payýma düþen, Metin olmak mý ki gayem? Üzülmemek elde deðil, Ruh firar þimdi bedenden. Ölüm ne karda da acý, Neden bu denli sancýlý? …
H.Kübra YILDIRIM Sosyal Medyada Paylaşın:
Kübrayıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.