ÖLÜM YAVAŞ YAVAŞ
Ölüm yavaþ yavaþ gelir bir insana
Tuzu kurudur saðlýklý olanlarýn
Düþünce yataða yaþýný baþýný almýþ adam
Yine de düþünmez ölümü
Ölüm yavaþ yavaþ gelir bir insana
Ölecek olanýn aynasýdýr baþýnda bekleyenler
‘Ýyi olacaksýn’ yalanlarý, baþka yerde ölümdür
Üþüyen parmaklar, çukura kaçan gözler.
Ölüm yavaþ yavaþ gelir bir insana
Bir bardak su en sonunda bir yudum kalýr
Çekilirken damarlardan hayatýn cevheri
Tek hecelik can kalýr ölecek bedende.
Ölüm yavaþ yavaþ gelir bir insana
Can bedenin göçmen kuþudur artýk
Son çýrpýnýþýný asla hissetmez beden
Kimseye gidiyorum demez çekip giden.
Ölüm yavaþ yavaþ gelir bir insana
Gürül gürül bir hayatýn ortasýnda kalýr beden
Birden bire ceset olur en kýymetli varlýk
Kýpýrtýsýz kaldýðý yerde çekmez artýk darlýk
Ölüm yavaþ yavaþ gelir bir insana
Ders alan olmaz gördükleri ölümlerden.
Haset kibir doymazlýkla didiþir hep insanlar
Sanki herkes ölümü, yaþamak olarak anlar
Ölüm yavaþ yavaþ gelir bir insana
Bilemem bugün sana yarýnda bana
Þuayipodabasi…
9.11.2018/Kepez/Çanakkale
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.