Bozkır Dudakların

Bir akþamdý
Neþe ile ud çalýyordu gökyüzü
Güneþten evlere kaçýyorduk biz
Yaramýzda ayaz vardý
Üþüyorduk
Sokaklarda ýþýk yoktu
Bizi kimse sevmezdi
Tanrý hariç
Bizi ölüm bile sevmezdi pera
Lehçesinde birer nefrettik.
Kaçmayý iyi bilirdik
Kafamýzý kaldýrsak
Kolumuzundan tutacaktý gökyüzü

Birgün
Acýmýzý buldular avlusunda Rumi’nin
Besleyip büyüttüler her vakit
Alýn yazýmýza bir kader çizdiler pera
Saçlarýnýn kökünü sürgün ettiler ellerimden
Bana bir çelme çaktýlar
Parmak uçlarým cehenneme düþtü
Ayaklarýn ardýna bakmadý hiç
Bohçandan birkaç rüzgar dökülmüþtü
Güneþten evler vardý
Biz varamadan sönmüþtü

Sana Aladdin’in elden ayaktan çekilmiþ
Hüzünlü bir tepesinde denk gelmiþtim pera
Kalbindeki süveydaya bir yanlýzýn gözyaþý düþmüþtü
Her bakýþýnda yüreðime deðiyordu
kirli bir býçak gibi
O güzelim bozkýr dudaklarýnýn
Kupkuru keskin tozlu türküsü
Titreyen bestesinde kekeme bir yalvarýþ vardý
"Yüreðini" diyordun
Yüreðini yüreðime hançerlemek
Benim için bir lütuftu.
Lakin artýk ayaklarýmýn altýna aldým hançeri
Süt çýktýðýndan beri göðsümden.

Öylece gözlerimden bir yaðmur döküldü yüzyýllýk
Topraðýna bir aðýt düþer gibi Anadolu’nun.
Kime ne anlatsam bilemedim

Sosyal Medyada Paylaşın: