Kan kırmızı gömleğin

.
mavi bir çocuktum
denizden düþtüm
üstüm baþým tuz

uzaklýðý ölçemiyor ellerim

dedilerdi ah evlat
kan kýrmýzý gömleðin
dedim ölüm dokunduydu
kesik parmaklarýyla

ah annem saadetim!

dað’dý indi ayaklarýma
kardeþi kemiðinden ayýrdý
mavi bir çocuktum
gözyaþýndan düþtüm
üstüm baþým tuz


kimi yaðmur oldu
kimi kurþun
indi ayný gökten
bir kuþ sessizliðiymiþ hayat dedikleri
gidince bildim
.
Sosyal Medyada Paylaşın: