Öldürdüm gülüþlerimi Astým tavana gamzelerimden. Mýhladým gözlerimi yere Bakýþlarýmda hazan iklimi hüküm sürerken Öfkelerimi fýrlattým kâbus tüneline. Endiþelerimin gölgesi Tokat gibi vururken yüzüm alazlanýr Ýçimdeki karanlýk Çaresizliðin duvarlarýna çarpar Boðazýmdan akar þelale gibi Dilim lal olur Dudaklarýmda asýlý kalýr sözlerim… * Gecenin örtüsü sarýnca etrafý Duygularýmý süpürdüm halýnýn altýna Ýçimi kor ateþ gibi yakan kader Adaleti arar kendiyle yüzleþirken. Aðýr yüktür, Hayat denenen bu sahnedeki Ýhanetlerin kamburu Alnýna yazýlmýþsa bir kere Önüne geçmek için hiç bir þeyin bahanesi olmazmýþ Sadece yaþamdan medet umarsýn Umut ölmek üzereyken aldýðýn nefestir O da, Ölene kadar yaþatýr…
Mustafa KARAAHMETOÐLU 08.02.2017 (16.11.18)
Sosyal Medyada Paylaşın:
MUSTAFA KARAAHMETOĞLU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.