Kaptýrdým bir rüzgâra ben ‘de kendimi
Gönlümün neþesi yok, sorma halimi
Ömrümün hazanýnda, rüzgâr esmekte
Gönlümün neþesi yok, sorma halimi.
&&
Son bahar yaklaþýnca esen rüzgâra
Koyverdim ben kendimi çýktým bir yola
Þu benim gayrým iþim, kalmýþ Allah’a
Gönlümün neþesi yok, sorma halimi
&&
Sonbahar yaðmurlarý, yaðýp dururken
Gülemem istememe sen, vakit biterken
Gelmiyor artýk gülmek, benim içimden
Gönlümün neþesi yok, sorma halimi
&&
Hiçbir þey avutmazken, artýk gönlümü
Ben nasýl avuturum, dertli gönlümü
Son bahar bize gelmiþ, görmüþ yüzümü
Gönlümün neþesi yok, sorma halimi
&&
Bir garip kul Yüksel’dir, derler þu bana
Sarardým soldum birden sorma derdimi
Gül gibi soldum birden, yolun sonunda
Gönlümün neþesi yok, sorma halimi.
&&
14 Kasým 18
Ahmet Yüksel Þanlý er