Ardýmda bin bir kýrýk... saðým solum yalnýzlýk Islak ve soðuk taþlar yýðýldý sokaðýma Aklýmda yarým bir aþk ve sonsuz vefasýzlýk Düþen karlar bembeyaz serpildi þakaðýma
Titredi mumda alev, çekildi candan heves Ýçimdeki çocuðu yalnýzlýðým korkuttu Çatladý kaderimi tutsak eden cam kafes Gözümden yaþ düþerken gölgem elimden tuttu ...
Yükseldim gökyüzüne külden kanat çýrparak Öptüðüm her yýldýzdan bir tebessüm aþýrdým Ýnerken en derine, cesedime çarparak En güzel düþlerimi sabahlarda düþürdüm ...
Duygularým kýzgýn kor... yüreðim mumdan beter Buz gibi bir boþlukta titriyor, üþüyorum Hislerim can kýrýðý halim beterden beter Bir hayale tutundum, kendime koþuyorum ...
Yataðýmýn ucunda her gece, gizli bir el Kör býçakla aklýmý doðruyor dilim dilim Uykuya ermez baþým, gözlerimde coþkun sel Tek þahidim oluyor kurumayan mendilim ...
Aynalar sýr tutmuyor, sözlerim dilde düðüm Ýçim dýþým bin parça kalbim aþktan muzdarip Yüzümü kaldýrýnca kayboluyor gördüðüm Karanlýðýn sonunda bir ýþýk var ne garip!
Katran kara gölgeler beliriyor önümde Hasretin ötesinde sessizliðin sesi var Nasýr tutmuþ vedalar dolaþýyor tenimde Bu gece sessiz olun... Aþkýn cenazesi var ...
/ ... Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülşah Dağlı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.