Gözlerine bakmayý, gözüme yasakladým, Çektiðim ýstýrabýn sebebi gözler oldu. Bir resmini vermiþtin, yýllar yýlý sakladým, Kalbime ilham veren o güzel yüzler oldu.
Soðuk, sýcak demeden yolunu çok gözledim, Sen farkýnda olmadan uzaklardan izledim, Sýr gibi sarmalayýp kendimden de gizledim, Daðlar kucak açarken; düþmaným düzler oldu.
Aþký sineme gömdüm, hiç kimseye demedim, Uzak durdum daima, sabretmeyi denedim, Dolaþtým diyar, diyar; baþka yol bilemedim, Vazgeçmedi bu gönlüm, hep onu özler oldu.
Keþke hiç düþmeseydim bu gönül ateþine, Sevda öyle bir þey ki akýl ermez iþine, Engelleri aþarak düþtüm senin peþine, Beni sana baðlayan, verdiðin sözler oldu.
Günahkarsýn ey nefsim, sürün yerlerde sürün, Aklarý çok giyindin artýk siyaha bürün, Ne derdini dile dök, ne de gözlere görün, Bu yangýnýn sebebi ufacýk közler oldu.
Sabri Koca
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabri Koca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.