Sana olan tutkumun izahý mümkün deðil, Hava gibi, su gibi; gözlerine muhtacým. Büyüklenme ey nefsim; eðil yerlere eðil, Zemheride üþüdüm, dizlerine muhtacým.
Vuslatý tanýmayan, sonu gelmez firaktýn, Bana yýldýzlar kadar, belki daha ýraktýn, Evvela ümit verdin, sonra yalnýz býraktýn, Beni teselli eden sözlerine muhtacým.
Günleri harmanladým, aylara karýyorum, Kokladýðýn güllerle yaramý sarýyorum, Geçtiðin sokaklarda bir umut arýyorum, Sana ulaþmak için izlerine muhtacým.
Ömür kitabý yýrtýk, sayfalarý tozlanmýþ, Burda biri aðlamýþ; nokta, nokta ýslanmýþ, Görünüþe aldanma, gönül sanki paslanmýþ, Mehtabý kýskandýran yüzlerine muhtacým.
Ayrýlýklar olsa da; gönlün hep bende kalsýn, Ne sen kaptýr gönlünü, ne de baþkasý çalsýn, Düþtüðüm þu deryada tutunacak tek dalsýn, Kimsenin bilmediði gizlerine muhtacým.
Sabri Koca
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabri Koca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.