YALNIZLIK BAYRAMI

Bir rüyadýr bazen o ilk günleri insanýn
Anýlara geçen ve uzunca bir sýra numarasýyla
kaydolan hafýzalarýmýza...
Þimdi bir mum ýþýðýnýn aydýnlattýðý
o isli rahlede
akýyor kumdan saatim memleketim gibi
bir baþtan bir baþa...
Ve anlamsýz bakýþlarýyla yalnýzlýðým
Vaktimi kurcalamakta...
Ýçinde o saatin
Daðlýk ve engebeli hayatým saklýdýr...
Yer yer sarp uçurumlardan gülümser yalnýzlýk
Düz ovalardaki kalabalýðýma...

Bilmezsiniz siz
Benim yalnýzlýðým ipe sapa gelmez.
Onmaz bir delidir iç güveyinden hallice...
Bir eþkiya özgürlüðünde
Dünyaya sataþýr durur yüreðimdeki kavgadan beslenerek...
Avuçlarýnda alabildiðine özlem ve hüzün...
Avuçlarý alabildiðine umman,
alabildiðine hiçlik,
alabildiðine bir derinlik...
Yani alabildiðine "ben"...
Titrek parmaklarýnda cihana diz çöktüren bir tetik
Namlusu avýna çevrilmiþ bekleþen...
Ve benim yalnýzlýðým kimi zaman
Yürekli bir kadýnýn hatlý yüzünde seviþen bir göz...
Bir kadýnýn kýrmýzý bir þarap içerkenki kadeh tutuþu belki...
Daha kimbilir nicesi
Bu benim sorgulanan yalnýzlýðým þimdi...
Aslýnda bu benim yalnýzlýðým
Rüya yiyen,
Aný seven,
Hayal eden bir insan içimdeki...
Hani o çok konuþan mahalle karýsý!
Aðzýnda cak cak bir sakýz
Gelip geçene laf atýp içini döken
Eve dönünce süt dökmüþ kedi gibi sinen...
Ve týrnaklarý hazýr asker
Ýlk fýrsatta tenimi çizmeyi bekleyen...
Ama görünene yaþadýklarýna raðmen
Her daim saygý gösterilen...
Ve bir hünkar gibi önünde
el pençe divan durduðumuz...
Ve aslýnda hep bizden olan ama yadýrganan
o kürkçü dükkanýmýz...

Çok yaþasýn o halde bugün yalnýzlýðýmýz!
Fermanýmdýr, bugünü "Yalnýzlýk Bayramý" ilan ettim...



Sosyal Medyada Paylaşın: