UNUTTUK
Unuttuk...
Geceyi unuttuk üstümüze alýp sarýldýðýmýz
Duyumsamayý unuttuk yaþadýklarýmýzdan
Ve yorgun argýn çöktük dizlerimizin üzerinde þuracýða
Halbuki biz ne zaman dönmüþtük bu yolun sapaðýndan
Ne zamandýr yalnýzýz benliðimizde,
Yüreðimde kayýp bir fotoðraf þimdilerde orasý.
Sarýlmayalý, ellerim boþluðunda yüzünün
Gözlerimde ansýzýn beliren bir silüet yokluðun
Ve bir kibrit çakýmý kadar ömür biçiliyor rüyalarda sana
Ben ki nasýl tahammül denizinde ufka yol alayým böyle
Sen hiç sesinin gökyüzünde yaðmura tutuldun mu?
Sol yanýmýn uçurumunda bir ayazdayým, gecesi serin
Sisli bir ufkun kenarýndan gün doðuyor üzerime sessiz
Alýmlý bir müptelanýn etekleri uçuþmakta yarýna
Unuttum, evet,
Soðumuþ bir güneþin küllerinden yükseliyor aydýnlýk...
Ve ben bir kez daha müreffeh bir ülkeye doðuyorum.
Adýnda bir sýr, avuç içlerinde kýrýk dökük bir elem
Epeydir yerini unuttuðumuz, sol yanýmýzdaki balýk çýrpýntýlarý
Meðer ne kadar da bahar, ne kadar da sen...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.