Ýnsan sýfatýnda var olduk Lâkin beceremedik! insanca yaþamayý; Bir dilim ekmeði paylaþmayý, Çocuk kalbinin saflýðýný, Gökyüzüne bakmayý, mavi bir suda huzur bulmayý, Bir kedinin mýrýldanmasýný, Bir kuþu, Bir çiçeði bile anlayamadýk. Beceremedik iþte, Ne sevmeyi, Ne sevilmeyi, Ne yaþamayý. Ölmemek için öldürdük. Yalan söyledik, Küçümsedik karþýdakini kendimiz bi haltmýþýz gibi. Kýrdýk, hem de kaç gönül!! Acýmasýzca. Ötekileþtirdik. Ýnsan sýfatýný unuttuk, Ama insanlýk bekledik. Çeyizimiz iki metre kumaþla Okunacak bir fatihaydý. Gel gör ki kör nefsimize yenildik, Beceremedik be usta! Biz bu iþi beceremedik...... 5/11/2018 (h.m)
Sosyal Medyada Paylaşın:
kalender Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.