Kovulmayý bekleyen çaresiz mülteciyim, Bana tepeden bakýp, yerden yere vururlar. Ne süfli bir miskinim, nede bir dilenciyim, Hayvan olsaydým belki daha iyi korurlar.
Ruhsuz bir gölge gibi daima çiðnenmiþim, Ülkemi sömürenler beni vatansýz etti. Bu sömürü çarkýna yýllarca direnmiþim, Her þeyimi kaybettim, artýk canýma yetti.
Bir zamanlar benimde sýcacýk yuvam vardý, Çocuklarým okurdu en güzel okullarda. Bir gece ülkemizi kara bulutlar sardý, Akbabalar tünedi meyve veren dallarda.
Zalim ordular ile topraðým kuþatýlmýþ, Kirli çizmeler ile mabedime girilmiþ, Bin bir emek verdiðim evlerim boþaltýlmýþ, Büyüttüðüm aðaçlar bir, bir yere serilmiþ.
Derme, çatma çadýrda soðukla boðuþarak, Katýksýz ekmek ile günlerdir yaþýyorum! Ekranlara çýkanlar, küfreder yýlýþarak, Halâ suçlanan benim, duydukça þaþýyorum.
Niceleri kayboldu umut yolculuðunda, Deniz aman vermedi, alna ölüm yazýldý. Cansýz bedenler bir, bir karaya vurduðunda, Çadýrlarýn yanýna bir de mezar kazýldý.
Sabri Koca
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabri Koca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.