korku
"aramýzda saatler vardý..." ellerimi uzatýyordum
týrnaklarým uzayacak kadar
bir zaman geçiyordu aramýzdan
tutmuyordun ellerim aðlýyordu
korkuyordum n’oluyordu
anlamýyor aðlýyordum
iþte bu oluyordu bir gemi geçiyordu penceremin önünden
ve bilirsin gemiler aðýr gider
bir bakýyordum
çerçevemin en saðýnda
bir bakýyordum ki yok
ve bir gemi yanýyordu sol tarafýmda
iþte bu oluyordu istiklal’de hayat akýyordu
kordon’da gözümün önünde
uluorta þakýyordu
yaz ve uçuþan bilumum böcek
biri gelip omzuma konuyordu
mevsim ense kökümden sýzýyordu
korkuyordum n’oluyordu
terliyor erteleniyor sereserpe
seriliyordum yoksa
sevdan yoruluyor muydu
oysa ayný seviyordum
dünkü gibi yarýn kadar çok
öbürgün denli salkým saçak
senelere bölüne bölüne
hüznümle bir
kaldýrýmlara çarpýla çarpýla
korkuyor kanýyordum
izmir yanýyordu bu arada
iþte bu oluyordu ayný çift geçiyordu sokaðýmdan
adamýn omzunda asýlý akordiyondan
artýk sevmeyeceðim daðýlýyordu
sokak sokak deniz deniz izmir izmir
artýk sevmeyecek miydin n’oluyordu
ah benzim soluyordu
oysa bir kemaným vardý artýk benim
çalýþýyordu ama çalmýyordum
kadýn çocuðunu elinden tutmuþ
sürüklüyordu
çalmýyor çalýþýyorlardý
ne güzeldiler aileydiler
ellerim uzanýyordu görmüyordun
týrnaklarým uzuyordu
ailesi ve senden baþka bir gailesi
yoktu týrnaklarýmýn
bakýyordum ne çoktu
çok oluyorlardý
daha dün kýsacýkken
ah... aramýzda bir zaman ki boy atýyordu
durmadan durmadan durmadan
sürükleniyorduk çocuk ve ben
çocuk aðlýyordu ben aðlýyordum
iþte bu oluyordu nefes diye seni alýyordum
nota diye seni veriyordum
alýp veremediðim hiçbir þeyim yoktu
bölüþmüþtük seni
plakta dönen
dönerken baþýmý döndüren
kýzýl saçlý kadýn þarkýcýyla
usul usul söylüyordu
çýðlýk çýðlýk ölüyorduk
fýsýr fýsýr bile söylemiyordun
iç bir þey söylemiyordun
kulaklarýmla içli dýþlý
korkuyorduk bir arada
n’oluyorduk bilmiyorduk
silmiyorduk onlar öylece akýyordu
mevsim nasýl akýyorsa ense kökümüzden
hevesimiz aynýydý
yaþ yaþ’tý
telaþ telaþtý yanaklarýmýzda
iþte bu oluyordu bir gün ve bir gece geçiyordu
aramýzda saatler uzuyordu
virginia... ah virginia...
gülkurusu boyalý duvarlarýma
gecelik giymiþ bir yaz böceði gibi
çarpýp çarpýp düþüyordu
bir yaz böceði gibi ölüyor
bir yaz böceði gibi
bir yaz böceði
bir yaz;
bir
oluyor
ve ölüyorduk hep beraber
ardýmýzda bir mektup bile býrakmadan. JD
"Aramýzda saatler vardý": Michael Cunningham’ýn ardýnda bir mektup býrakarak ölüme giden ünlü ingiliz yazar Virginia Woolf’un hayatýndan alýntýlarla yazdýðý Saatler adlý romanýnda geçen bir cümledir.
Artýk sevmeyeceðim:Suat Sayýn Fotoðraf: Virginia Woolf
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.