Cam Vazo

Yeþil bir çiçek açtýðýnda
Ýki çakýl arasýnda..

Saçlarýmý arkaya doðru tarayan bir ömür kurulur tren raylarýna..
Ve duvar diplerinden çýkýp gelen mor bir yalnýzlýðýn
ellerini tutarým çoðu zaman..

Þimdi bütün kapýlar eski
Herþey tek bir cümlenin aðzýný açýyor sanki..
Ve aðlarken iki kapak arasýnda
Gürültülü bir yaðmur’a alkýþ tutuyorum.
Ve sanki ;
Kýrk yama ile dikiyorum kýrýklarýmý..

Bir ucum karþý kýyýsýnda hayatýn,
Diðer yarým hiç olmamýþ gibi.
Kocaman bir dünyayý doðuruyorum týrnaklarýmla.


Pamuk yüzlü nineler uzun bir yumaða sarýyor ellerini.
Uzun boylu iðde aðaçlarý
Dalgalý bir rüzgarý alýp giderken içerden.
Dýþa doðru koþuyor çocukluðum
Ellerimde elma þekerleri ..

Sabahlarý eðilip denizi kucaklýyorum.
Ve bütün karanfiller bir býçak gibi kalbime deðiyor sanki ..
Ellerim solgun bir fotoðrafýn üstünden çekiyor resmimi.

Siyah ve beyaz ..

Fakir bir tüccarýn kýzýyým ben
Ellerim bað bozumu üzüm þaraplarýndan kalma..
Çok eksiðim kendime hem de çok!
Ve hep keþkelerim oldu hayatým boyunca..
Olmayan bir hayat
Ve sürekli yaþlanan boþ bir zamanýn bel kemiðine döküyorum içimi ..


Kesikler içindeyim.
Gidenler hep ayný.
Ve kalanlar cam bir vazonun kýrýlmasýný bekliyor hala..

Hala eski
Ahþap bir kanepede beyaz bir gecelik var üstümde..

Görüyorum !
Ama dokunamýyorum kendime ..

Gelincikler de öldü mü ?




Özge Özgen








Sosyal Medyada Paylaşın: