Tespih

Ve sonra yaþlandým ..
Aralýkta mýsýr taneleri gibi
Kartlaþtý kalbim ..

Þimdi,
Annemin beyaz geceliði gibi saçlarým.
Ýki yöne doðru tarýyor hayat beni
Hangisi doðru bilmiyorum ..

Diyorum ki bazen ..
Belki yaðmurlar tutar ellerimi
Ben de eski bir yumaðý sarar dururum sana doðru.
Ayak bileklerim yine bir karýncayý ezerse.
Affetme beni ..


Yanlýþlýðým kendime!
Yanlýzlýðým ise ,
Mahalle arasý pazarlar da ille de ipek gömlek satýyor ..
Ýyi biri ol sen de artýk .
Al þu bendeki aðrýyý götür eskiye ..

Biliyor musun?
Çoktandýr gökyüzüne bakmýyorum.
Ýki duvar arasýndayým
Sýrtýmdan örümcek aðlarý damlýyor ince bir ipliðe ..
Yani iþte ;
Kötü kadýnlar da sakýz çiðniyor
Ve lekesiz dolaþýyorlar avlusunda ömrümün ..

Belki diyorum,
Þiþmanlasam iyi gelecek bana.
Bir yalnýzlýk daha mý doðursam?
Yada bir çýðlýk atsam
Kaç nefes uzaðýmdakiler duyar beni ?

Vay efendim!
Seninde kuþluk vaktin gelmiþ belli ki ;
Bak ezan sesine karýþtým yine.
Eðildim yere düþen tespih tanelerini saydým.
Allahýn doksan dokuz tane adý varmýþ

Bir kadýnýn ise hiç ..

Ve þöyle geçti içimden ..

Ben bir hiç’im öyleyse ..



Özge Özgen





Sosyal Medyada Paylaşın: