Annemin kokusu..

Ýçimde ki karanlýktan çýkamýyorum bir türlü, neye elimi uzatsam bilmem kaç mil uzaðýma gidiyor sanki!
Ýçimde acýnasý bir korku var.
Yüreðimde tarif edemeyeceðim bir karanlýk.
Günden güne ele geçiriliyorum sanki o karanlýk tarafýndan.
Yüreðimde tonlarca aðýrlýkta yük var ve ben bunu kaldýramýyorum.
Ýçimde büyüyen o acý hissi her geçen gün daha da artýyor.
Bu saçma düzende boðulup gidiyorum..
Çýrpýndýkça batýyorum dedikleri tam anlamýyla buydu!
Bunu net olarak hissediyorum bir süredir.
Bana iyi geldiðini düþündüðüm þeyler teker teker yok oluyorlar.
Acýma, yarama verecek teselli bulamýyorum nicedir.
Akýl hastasý deðildim, þizofren asla- ama bedenimde veya ruhumda yahut kalbimde eksik bir þeyler vardý.
Bunu bariz hissediyordum..
Ancak eksikliði nasýl tamamlayacaðým konusunda lanet olsun ki bir fikrim yoktu.
Ne zaman bu derece salýversem kendimi, umursamasam kederimi o arsýzca hatýrlatýyordu kendini.
Yüreðime paslý bir hançeri saplýyor sonra acýmasýzca oyuyordu benliðimi. Korkuyordum, korkuyorum!
Yine o sarý büyük gözleri görmekten,
Boðazýmda nefesimi kesen o koca elleri hissetmekten çok korkuyorum.
Baþka nasýl tarif edilirdi veya hangi cümlelerle anlatýlýrdý yok oluþ?
Var oluþumu hatýrlamaz iken, özgürlüðü tatmamýþken dirhem dirhem yok olmak nasýl ifade edilirdi?
Özlüyorum..
Huzurlu uyumayý özlüyorum.
Aslýnda ben bir anneyken annemin kokusunda uyumayý özlüyorum.


Sosyal Medyada Paylaşın: