senden sonra evlatlýk verdim kalbimi
çünkü aþk,
benden olup
senden doðan mutluluktu
özümdün
gözüm gibi bakamadýðým
sözümdün..
her aþk biter muhakkak
saygýda kusur etmeyen sevgiyi ekmedikçe kalbe
yapraklarý solacaktýr aðacýn
mevsimi geldiðinde
her suçun faili olmaz
her suça ceza aranmaz
ya da her vefa kavuþamaz öyle
ahde vefasýyla
ama kalp
týka basa aþk ile doluyken
ve okyanusa köprü kurmak
pek de mümkün deðilken
dönüþü olmayan yollara revan olmuþsa niyet
menzilden kaybolmuþsa gemi
her dönen
giden deðilken üstelik
ayrýlýk dediðin
fay hattý çizmiþse
kalp içinde
adýmla adýn arasýna
asýrlarca..
hani bekle demiþtin ya
ben de nereye kadar diye sormuþtum
içimden..
sonra,
unuttuðun yere kadar demiþtin-hatýrla-
nereden bileceksin
binlerce kez bir mumu
diðeriyle yan yana yakýp
gözlerimle bir
eriyip gittiðini
kýzma sakýn,
kalbimi üvey aþklara emanet ettim
yalan yok
sevdim
terk ettirdim kendimi
hani acýsýn istedim
acýný bastýrsýn istedim belki
çünkü hiçbir ölüm benimki kadar dokunmayacak demiþtin
yanýlmaný istedim..