gün olur
çoðalan dünlerimin þakaðýndan
azalan yarýnlarýmýn soðuk terini siler
gün olur
tenimde eskiyen lekelerin yýpranmýþlýðýný
aynalara gülümseyen çocukluðuma verir geçerim
zaten ömür dediðin nedir ki
ak köpüklü
aziz denizlerin anforasýnda saklý
füsunlu bir andaç deðil mi
bünyesinde
bir görüp bir yitirdiðim gerçekle düþ arasý aþk
biraz da
kederli serkeþ bir sarhoþluðun tarihi seferi gizli
aldýrmadan
yakýnmadan
çocukken elma aðaçlarý çizen ellerimle
yine çýplak aðaçlarý giydirir
utangaç gülüþlü bebelere
omzuma güvenle yaslanabilecekleri
en tazesinden tebessümler baðýþlarým
bununla da yetinmem
varlýðýmý yokluðumda özleyen kedileri beslerim sokaðýmda
topraðýn ellerinden döküldüðünde bahar
ýslak taþ diplerinden baþýný uzatan çiçekleri sularým umutla
yollarýma özlemle bakanlara
bulutlarýn ak saçlarýyla selamdan uçurtmalar uçururum sevgiyle
kýsacasý arkadaþ
özgürlüðe
yaðmura
kuþa böceðe çiçeðe nasýl hasret kalýndýðýný
kurumuþ aðaçlardan ve ölülerden öðrendim ben
bu yüzden
huzurun son faslýymýþ gibi
yaþamý esirgemem kendimden
Dilek USTA