Maðduruyum dilsizliðimin, Hangi lisaný kullansam anlaþýlmaya uzak kalýyorum. Bir düþ tuzaðýnýn ortasýndayým, Sevgisizlik anadan üryan karþýmda.
Beni anlamayýn artýk, Ben zamanýn maðduruyum. Kapatýp tüm kapýlarý kendi içime, Bir selama dahil muhtaç olmadan Sonu belirsiz bu yaþamýn içinde kayýp bir adres gibi kalacaðým.
Neydi güzel olan? Deðer bilmek mi yoksa deðer vermek mi? Ben kendime olan deðerimi bile bir aþk uðruna tükettim Ekildim meyve verdim de Ama yine de hep taþlandým.
Dallarým kýrýk,nefesim kýsýk, Süpürülen yaþama sevincimin tozu bile kalmadý. Yalpa bir sarhoþun dünyasýný yaþýyorum simdilerde, Tek bir kadeh bile içmeden. Beni anlayamazsýnýz?
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ekrem Yilmaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.