Biz, böyle miydik?

Sen, hiç topraða dokundun mu?
Çýplak gözle gördün mü,
Renginin kabuk atýþýný?
Peki! aðladýðýný duydun mu?

Ben, dokundum!
Ona dokunmak beni korkutmadý.
Ben, hissettim!
Sarsýntýlarýn þiddetini.

Ben, yürüdüm!
Bu yol, tozlu da olsa;
Taþlý, çakýllý da olsa.
Ben, sevdim!
Rengin her çizgisini.

Hýrçýn:
"Rüzgarýn savurduklarýna bakma,
o, bulsa hiç birþey býrakmaz!"
Ýnsan’ýn alnýnda ki çizgiler hariç.

Neden biz?
Dokunmalar’dan uzaklaþtýk,
renkler’le ayrý düþtük.
Evren’in içinde ki bütünlüðünü
tek tek ayrýþtýrdýk.
Biz, böyle miydik?

Kucaklas....
Deðirmenin ve buðday tarlasýnýn aþký gibi.
Bütünleþ...
Kursaklara sunduðun besin sevgisi gibi.

Besle...!
Ruhun açlýðýný, topraðýn bekleðiþi gibi.

Soluma...!
Burnundan acý biber koklamýþ gibi.

Kucak aç...!
Halen kýrýlmamýþ canlarýn aþkýna.
(1999/GK)
Sosyal Medyada Paylaşın: