Biz, böyle miydik?

Sen, hiç topraða dokundun mu?
Çýplak gözle gördün mü,
renginin kabuk atýþýný?
Peki! Aðladýðýný duydun mu?

Ben, dokundum!
Ona dokunmak beni korkutmadý.
Ben, hissettim!
Sarsýntýlarýn þiddetini.

Ben, yürüdüm!
Bu yol, tozlu da olsa;
taþlý, çakýllý da olsa.
Ben, sevdim!
Rengin her çizgisini.

Hýrçýn:
"Rüzgarýn savurduklarýna bakma,
o, bulsa hiçbir þey býrakmaz!"
Ýnsan’ýn alnýndaki çizgiler hariç.

Neden biz?
Dokunmalardan uzaklaþtýk,
renklerle ayrý düþtük.
Evrenin içindeki bütünlüðünü
tek tek ayrýþtýrdýk.
Biz, böyle miydik?

Kucakla...
Deðirmenin ve buðday tarlasýnýn aþký gibi.
Bütünleþ...
Kursaklara sunduðun besin sevgisi gibi.

Besle...!
Ruhun açlýðýný, topraðýn bekleyiþi gibi.

Soluma...!
Burnundan acý biber koklamýþ gibi.

Kucak aç...!
Halen kýrýlmamýþ canlarýn aþkýna.


1999
Sosyal Medyada Paylaşın: